De volgende ochtend stond ik om half 8 weer onder de warme douche. Om 9 uur kregen we een ontbijtje; geroosterde boterhammen met jam en idly met sambar. Continental breakfast gemixt met Indiaas ontbijt dus, origineel! We zaten aan tafel met andere hotelgasten en we ergerden ons heel erg aan hun gedrag. Dit was mis met de jam, het brood was niet goed genoeg getoast,…niks was goed! Als ik ergens niet helemaal tevreden over ben eet ik het alsnog op, dat leer je ook wel als je in India bent! Rond 10en betaalden we in cash (aan pinautomaten doen ze over het algemeen niet) en checkten we uit. We wilden vandaag een theefabriek bezoeken. Dus met onze backpacks liepen we de straat af op zoek naar een riksha die ons met tassen en al naar een fabriek kon brengen.

Nu zijn er gelukkig genoeg theefabrieken in Munnar en aan riksha’s ontkom je niet, dus al snel hadden we beet! De riksha was zo zwaar beladen dat we met een slakkentempo de berg op reden. Het autootje rammelde zo erg dat ik het nog best had zien gebeuren dat we de berg weer achteruit zouden afglijden. Niet gebeurd, we kwamen na een tijdje aan bij onze theefabriek. De riksha man zou op ons wachten dus konden we onze backpacks achterin de riksha laten, fijn! We kochten onze tickets en liepen samen met de 100000 andere toeristen naar de fabriek. Een oud gebouw, gevuld met oude Britse machines. Alles zag er ook echt oud en gammel uit, net als de mannetjes die aan het werk waren. We kregen uitleg over zwarte, groene en witte thee. Nu is dit niet helemaal blijven hangen, dus sorry ik kan je er niet heel veel meer over vertellen dan dit: die drie soorten thee komen allemaal uit hetzelfde blaadje, maar dan uit een ander deel. Dus bijv. zwart uit het blad, groen uit het steeltje en wit uit wat er overblijft. Geen idee of deze combinaties kloppen maar het is in ieder geval iets dat ik heb onthouden. Het was wel interessant om te zien dat er dus nog steeds op zo’n ouderwetse manier thee gemaakt wordt.

Na de tour liepen we naar een hoog uitkijkpunt vanwaar we heel mooi uitzicht hadden over de bergen vol theevelden. We waren het er allemaal over eens dat foto’s de werkelijkheid niet goed doen…natuurlijk is het allemaal veel mooier als je er zelf staat!
We gingen op de foto met wat toeristen, waaronder een koppel dat op honeymoon was en vertelden dat hun reis door ons compleet is gemaakt…nou..

Na het theefabriek avontuur lieten we ons door de riksha man afzetten in het centrum van Munnar, 9 km van de fabriek vandaan. Nog steeds zwaarbeladen zaten we dus wel even in de riksha. Niet erg want we hadden prachtig uitzicht en een gezellig gesprekje over onze namen, die van familie en onze toekomstige kinderen. We werden afgezet op het punt vanwaar onze bus naar Kochi zou vertrekken, maar eerst kochten we nog wat snacks voor tijdens de 5 uur durende rit. Esra en ik kochten de chocola die zo bekend zou zijn in Munnar, eerlijk is eerlijk, het was ook echt goddelijk. Zelfs puur vond ik nu lekker en dat komt nooit voor! Daarnaast kochten we bananenchips en water.

Munnar staat erom bekend dat het vaak regent en dat gebeurde dus ook toen wij er waren. In de regen liepen we weer terug naar de busstand en na tien minuutjes wachten konden we de bus in.

Het was trouwens gewoon een staatsbus, geen bijzonderheden. We hebben zelfs een stuk moeten staan. De rit bestond voor mij uit: genieten van het enorm mooie uitzicht, muziek luisteren, in slaap vallen en daardoor steeds mijn hoofd stoten tegen het raam en chocola eten. Toen ik achterom keek zag ik dat ik niet de enige was die steeds in slaap viel. Het was ook echt zo’n slaap waarbij je je realiseert dat je steeds in slaap valt, eigenlijk wakker wilt blijven en dan toch weer in slaap valt. Ik voelde me een beetje zoals mama.
De bus kwam aan in de buurt ‘Ernakulam’. Vanaf hier namen we de bus naar de buurt ‘Fort Cochin’, waar we onze homestay hadden geboekt. Meteen viel op dat de economie hier gericht is op toerisme. Prima voor de stad, maar ik vond het wat minder leuk.

Natuurlijk zijn wij zelf ook toeristen dus mijn ergernis aan toeristen is een beetje krom. Maar het feit dat je tussen de westerlingen loopt en niet het echte India ziet staat mij niet zo aan. Dat heb ik van mijn vader. De stad Kochi vond ik dan ook niet echt leuk, het voelde allemaal een beetje nep. Wel een pluspunt; doordat er zoveel toeristen waren voelde ik mij comfortabel genoeg om westerse kleding te dragen. Geen korte broekjes maar wel een broek of rok met een shirt. De Indiase kleding vond ik overigens veel te warm, dus ik was ook blij dat ik wat westerse dingen meegenomen had!

We waren iets te ver doorgereden met de bus dus liepen we weer een stukje terug. Onze homestay zat op een hele fijne plek. Heel centraal, maar net niet tussen de drukte van alle restaurants en feest hostels. We kwamen daar aan rond 7 uur ’s avonds. We dropten onze spullen in onze kamer (we sliepen met z’n vieren in een kamer) en gingen op zoek naar een leuk restaurantje. Aangezien het zo toeristisch is in Kochi is er van alles te vinden. Wij eindigden bij een Italiaans restaurant genaamd ‘Upstairs’ en aten (natuurlijk) pizza. Het was echt heel erg lekker!

Na het eten liepen we richting het strand waar een beachfootball wedstrijd bezig was. Midden op het strand was een ‘veld’ opgezet inclusief enorme felle lampen en heeeel veel publiek, overigens alleen maar mannelijk en niet toeristisch. Ik vond het erg leuk om even te kijken en heb respect voor de spelers want voetballen in het zand is heel vermoeiend

en het eist veel van je spieren! Hierna zijn we weer teruggelopen naar de homestay en zijn lekker gaan slapen. We waren moe. Esra en ik lagen trouwens op een matras op de grond. Lekker primitief maar prima te doen. Ik dacht even aan de jongens en meisjes in Chennai die elke nacht op een flinterdun rieten matje slapen..niet zeuren dus! Ik zal vast lekker geslapen hebben aangezien het reizen mij best moe maakte.