Haridwar was niet heel bijzonder. Wel weer een totaal ander India; kouder, grauwer, armer en niet echt op toerisme gericht. De mensen hier hebben al wat meer een Nepalese uitstraling, voor zover ik daar iets over kan zeggen. We waren dan ook behoorlijk in het noorden van India. Haridwar staat bekend om de Hindu ceremonie die elke zonsopkomst en ondergang wordt gehouden. Heel veel mensen (mensen uit Haridwar maar ook toeristen) verzamelen zich langs de Ganges en vereren alle goden van het Hinduïsme. Dit doet men aan de hand van woorden, muziek, gebaren, gebedjes en offers. Het meest bekend zijn de offers, ik krijg het idee dat Hindu’s overal voor offeren. In Haridwar kon je dus vooral erg goed shoppen voor offertjes; kralen kettingen, gouden linten, van alles in goud, fotootjes van goden, bloemen, wierook etc. Esra kocht een bakje met bloemetjes, wierook en een klein kaarsje. Wij bezochten de Ganga Aarti (zo heet de ceremonie) ’s avonds. Vlak voor de ceremonie stak Esra de wierook en het kaarsje aan en liet het bakje meestromen op de Ganges. Dit deden heel veel mensen, dus er stroomden allemaal bloemetjes en lichtjes naar beneden op de Ganges. Dit leverde mooie beelden op!

Nu had ik al verteld over zielige Esra die meteen bij aankomst in Delhi ziek werd van het eten. In Haridwar was ik aan de beurt! Ik had echt gedacht dat ik wel een sterk genoege maag had…maar nee..dat dacht ik verkeerd. Ik verdenk het niet eens zo heel lekkere bladerdeeg broodje van het station. Toen ik het geld aan de verkoper gaf dacht ik nog..is dit wel slim? De regel is namelijk; eet alleen iets als het voor je neus wordt klaargemaakt (dit geldt alleen voor streetfood). En dit broodje was niet voor mijn neus klaargemaakt, maar we hadden zo veel honger! Tja..eigen schuld dus. Ik heb me erg naar gevoeld en heb een dag in bed gespendeerd, half slapend en mezelf vervloekend om dat vieze broodje. Vanaf dit moment was ik ook a la minute helemaal klaar met het Indiase eten en stapte ik over op 3x per dag curd met cornflakes (stiekem eet ik dit nog steeds minimaal één keer per dag, ook al ben ik al lang niet meer ziek). En met ziek bedoel ik natuurlijk het wel bekende reizigers gedoe. Fijn om te delen, maar ja het waren toch even de meest donkere dagen van deze reis.
Goed dus als ik aan Haridwar denk, dan denk ik vooral hieraan.

Vanuit Haridwar reisden we verder naar Rishikesh; en dorp/stad iets meer dan 20km hoger gelegen dan Haridwar. Ook hier stroomt de Ganges en worden op verschillende plekken ceremonies gehouden. En nee, we hebben geen restanten van in het heilige water ‘gedumpte’ lichamen voorbij zien drijven. Dit gebeurt natuurlijk niet op zulke toeristische plekken (wel in Varanasi trouwens, een uber toeristische stad waar wij niet zijn geweest). We waren eigenlijk van plan een bus te nemen, maar die leek ons te ontwijken want wij konden hem nergens vinden. Dus voegden we ons bij twee Oost Europese backpackers die net als wij naar Rishikesh wilden. Met al onze bagage propten we onszelf in een shared Rikshaw (de goedkooptste manier om met een rikshaw te reizen is delen!). We waren met z’n vieren en naar onze mening was dit wel een maximum … maar nee! De rikshaw driver vond dat er nog makkelijk twee mensen meekonden. De driver bepaalt, dus even later hobbelden we met zijn zessen plus een berg bagage op ons schoot over de weg naar Rishikesh.

Gelukkig werden we wél blij van de eerste indruk van Rishikesh; frisse lucht, bergweggetjes, zonnetje, eindelijk niet meer die vreselijke kou, fijn!