Een tweede reis!

Ja! Al een paar weken is het officieel, Esra en ik vertrekken wéér naar India. Deze keer zullen wij geen vrijwilligerswerk doen, maar echt alleen reizen. We vertrekken 10 juli vanaf Düsseldorf, onze vertrouwde vertrek basis voor reisjes naar India (; Ik keer terug naar Nederland op 13 augustus en Esra zal nog twee weken blijven om het zuiden nog eens te bezoeken. ZO. VEEL. ZIN IN!

Wat willen we zien deze keer? We landen in Mumbai, hier zullen we dan ook een paar dagen blijven. in 2016 waren we hier al twee dagen wegens de reis met Habib, Kanndasan en Ranganathan. Maar nu gaan we de stad nog eens even goed tot ons nemen. Na Mumbai zullen we verder reizen, per trein, naar boven. Onze route staat nog niet vast en zal ook nog lang niet vast liggen. We hebben namelijk besloten ter plekke te bekijken naar welke stad we willen en wanneer we de trein pakken. Wel hebben we een lijstje aan steden/gebieden die we echt willen ervaren.

  1. Mumbai
  2. Pushkar
  3. Hampi
  4. Udaipur
  5. Kashmir (Srinagar)
  6. Ladakh (Leh, Manali)
  7. Kolkata (vanaf hier zullen we in de laatste dagen weer terug reizen naar Mumbai, in één keer met de trein, dwars door India heen dus!)

Ik vind het zo gaaf dat we gespaard hebben en zodra het kon voor die vliegtickets gegaan zijn! We gaan gewoon voor de tweede keer naar India! Deze keer zullen we weer zo veel nieuwe indrukken krijgen doordat we door een heel ander deel van India zullen reizen. Nog een paar maanden wachten!

 

Thuis…

Zo, dat was het dan. Het India avontuur kwam precies een week geleden tot een eind. Precies een week geleden bevonden Esra en ik ons ergens op een vliegveld of in de lucht, met al die tijdsverschillen weet ik niet helemaal meer wat en waar hoor. Ik weet wel dat ik op dit moment enorm zat te balen omdat ik mijn telefoon bij Karunalaya had laten liggen. Vergeten in alle vroege ochtend haast omdat we onze wekker niet hadden gezet. De avond van te voren zei Esra nog tegen mij: ‘er is gewoon helemaal niks mis gegaan deze reis! Hopelijk heb ik dat niet te vroeg gezegd..’ Nou, wat een karma.

* Helemaal onderaan staan nog wat foto’s.

Ik ben dus alweer een week in Nederland, gek. Ik ben blij dat ik niet helemaal ben ingestort, wat ik van te voren wel een beetje had verwacht. Na thuiskomst ben ik de eerste dag echt van streek geweest en heb ik huilend in bed gelegen. Die dag was echt niet fijn, niks in mij was blij terug te zijn in Nederland. Ik hoorde niet hier, maar daar. De volgende dag werd ik wakker en was dat gevoel gezakt, ik was zelfs positief. Gelukkig is dat gevoel gebleven en geniet ik van een fietstochtje door Leiden, het afspreken met lieve vriendinnen en familie zien. Ook al voelt het wanneer ik iedereen weer zie helemaal niet alsof ik een half jaar weg ben geweest.

Toch blijf ik dingen tegenkomen die maar weer duidelijk maken dat ik echt in een totaal andere wereld heb geleefd. Nederland is stil, er is geen leven op straat. Natuurlijk weten jullie dat in India juist alles op straat gebeurt. Ook vind ik Nederland zo ontzettend keurig. In India was het altijd ‘mwa doen we even zo, ach lukt het niet nou dan doen we het zo, komt wel, maak je geen zorgen, geen haast.’ En natuurlijk heb ik hier uitgebreid mijn mening over gegeven toen ik ermee te maken had. Maar nu ik weer in het land van de hokjes, regeltjes, schemaatjes en modelletjes leef mis ik het ‘komt wel’ motto best wel. En als ik realistisch ben snap ik heus wel dat ik enorm blij zou moeten zijn met onze regeltjes want daardoor heb ik wel kans op een goede toekomst. In India is dat wel anders, want met een ‘het komt wel, geen haast’ haal je geen diploma of vind je geen baan.

Ik geef toe dat ik al een paar keer op Skyscanner naar een retour ticket Düsseldorf – Chennai heb gekeken. Het is niet eens zo heel duur, ik kan makkelijk 700 euro bij elkaar sparen voor dat ticket, aan 500 euro ‘zakgeld’ heb ik voor twee maanden meer dan genoeg en een nieuw visum kan ik na twee maanden alweer aanvragen. Deze ideetjes spoken de hele tijd door mijn hoofd…maar wanneer moet ik dan gaan? Wat ga ik daar dan doen? Ik weet natuurlijk waarom ik nu zo graag terug wil.. Toch is het (zeg ik nu, hoop dat het zo blijft) wel een plannetje dat ik niet wil uitsluiten voor over twee jaar. Ik zou na mijn bachelor kunnen gaan, dat is best realistisch.

De enorme afstand tussen India en Nederland is voelbaar. Die afstand is al vervelend, maar het tijdsverschil van 4.5 uur werkt ook niet lekker mee. Ik weet precies wat er daar elke dag gebeurt, dus dat is nog enigszins ‘fijn’. Ik vind het toch naar om te bedenken dat ik dingen mis, zoals de examen uitslagen van de 10th standard boys, net als het summer camp van de scout. Ik heb dagelijks contact met India, maar hoe lang dat nog gaat duren weet ik niet. Voor nu is het heel fijn. Maar als ik weer helemaal mee wil doen met het Nederlandse leventje zonder steeds het gemis te voelen, zal ik toch op een gegeven moment India een beetje moeten loslaten. Natuurlijk hoeft dat gelukkig nooit helemaal!

Hiernaast heb ik het ook gewoon echt heel erg koud. Soms hoor je wel eens dat iemand last heeft van wintertenen in de barre Nederlandse decembermaand… nou ik heb in het mooie maart ongelooflijk last van een winter lichaam. Wat kut zeg. En ik kan er niks aan veranderen, het gaat vanzelf wel weer voorbij..pff. Het is natuurlijk heel logisch, ik kom uit een gebied waar het 36 graden is (en waar het nu steeds warmer wordt) en loop hier opeens rond in een land waar het rond de 10 graden is. Dat is best een omschakeling. Het liefst trek ik dus 100 laagjes kleding aan, maar dat is ook weer niet goed want dan kan mijn lichaam niet wennen aan de Nederlandse temperaturen…bla bla bla.

Wat toch vaak een van de eerste vragen is: ‘wat ga je nu doen? Vervolgopleiding enzo.’ Ja, daar ben ik wel mee bezig inderdaad. Ik moet ook wel, want voor 1 mei moet ik ingeschreven zijn! Gelukkig (natuurlijk wel over na gedacht voor ik vertrok naar India) ben ik teruggekomen in de open dagen maand. Ik heb nu interesse in drie opleidingen. Toegepaste Psychologie, Pabo, Media Informatie en Communicatie. Bij alle drie heb ik iets wat mij aantrekt maar ook bij alle drie iets wat mij afstoot.

Naast dit grote onderwerp moet ik ook nog een baantje vinden. Maar dit moet goed te doen zijn, ik heb ten slotte alle tijd van de wereld.

Zo. Aangezien het abonnement van deze site afloopt/inmiddels al is afgelopen kan ik mijn reis blogs niet meer afmaken. Ik weet ook niet of ik dat nog zou kunnen aangezien ik bij Haridwar gebleven ben en hierna hebben we nog zooooo veel gezien, gedaan en meegemaakt. Te veel om nu nog snel even uit te typen. Als je benieuwd bent vraag je er maar naar.

Dit is dus de laatste blog, wat ging het snel! In Nederland was het gewoon maar een half jaartje waarin niks is veranderd. Maar voor mij was dit half jaar van levensbelang en ben ik zo ontzettend blij dat ik dit allemaal heb mogen meemaken!

Klik op de foto  om hem volledig te zien.

Haridwar

Haridwar was niet heel bijzonder. Wel weer een totaal ander India; kouder, grauwer, armer en niet echt op toerisme gericht. De mensen hier hebben al wat meer een Nepalese uitstraling, voor zover ik daar iets over kan zeggen. We waren dan ook behoorlijk in het noorden van India. Haridwar staat bekend om de Hindu ceremonie die elke zonsopkomst en ondergang wordt gehouden. Heel veel mensen (mensen uit Haridwar maar ook toeristen) verzamelen zich langs de Ganges en vereren alle goden van het Hinduïsme. Dit doet men aan de hand van woorden, muziek, gebaren, gebedjes en offers. Het meest bekend zijn de offers, ik krijg het idee dat Hindu’s overal voor offeren. In Haridwar kon je dus vooral erg goed shoppen voor offertjes; kralen kettingen, gouden linten, van alles in goud, fotootjes van goden, bloemen, wierook etc. Esra kocht een bakje met bloemetjes, wierook en een klein kaarsje. Wij bezochten de Ganga Aarti (zo heet de ceremonie) ’s avonds. Vlak voor de ceremonie stak Esra de wierook en het kaarsje aan en liet het bakje meestromen op de Ganges. Dit deden heel veel mensen, dus er stroomden allemaal bloemetjes en lichtjes naar beneden op de Ganges. Dit leverde mooie beelden op!
IMG-20170222-WA0014

Nu had ik al verteld over zielige Esra die meteen bij aankomst in Delhi ziek werd van het eten. In Haridwar was ik aan de beurt! Ik had echt gedacht dat ik wel een sterk genoege maag had…maar nee..dat dacht ik verkeerd. Ik verdenk het niet eens zo heel lekkere bladerdeeg broodje van het station. Toen ik het geld aan de verkoper gaf dacht ik nog..is dit wel slim? De regel is namelijk; eet alleen iets als het voor je neus wordt klaargemaakt (dit geldt alleen voor streetfood). En dit broodje was niet voor mijn neus klaargemaakt, maar we hadden zo veel honger! Tja..eigen schuld dus. Ik heb me erg naar gevoeld en heb een dag in bed gespendeerd, half slapend en mezelf vervloekend om dat vieze broodje. Vanaf dit moment was ik ook a la minute helemaal klaar met het Indiase eten en stapte ik over op 3x per dag curd met cornflakes (stiekem eet ik dit nog steeds minimaal één keer per dag, ook al ben ik al lang niet meer ziek). En met ziek bedoel ik natuurlijk het wel bekende reizigers gedoe. Fijn om te delen, maar ja het waren toch even de meest donkere dagen van deze reis.
Goed dus als ik aan Haridwar denk, dan denk ik vooral hieraan.

Vanuit Haridwar reisden we verder naar Rishikesh; en dorp/stad iets meer dan 20km hoger gelegen dan Haridwar. Ook hier stroomt de Ganges en worden op verschillende plekken ceremonies gehouden. En nee, we hebben geen restanten van in het heilige water ‘gedumpte’ lichamen voorbij zien drijven. Dit gebeurt natuurlijk niet op zulke toeristische plekken (wel in Varanasi trouwens, een uber toeristische stad waar wij niet zijn geweest). We waren eigenlijk van plan een bus te nemen, maar die leek ons te ontwijken want wij konden hem nergens vinden. Dus voegden we ons bij twee Oost Europese backpackers die net als wij naar Rishikesh wilden. Met al onze bagage propten we onszelf in een shared Rikshaw (de goedkooptste manier om met een rikshaw te reizen is delen!). We waren met z’n vieren en naar onze mening was dit wel een maximum … maar nee! De rikshaw driver vond dat er nog makkelijk twee mensen meekonden. De driver bepaalt, dus even later hobbelden we met zijn zessen plus een berg bagage op ons schoot over de weg naar Rishikesh.

Gelukkig werden we wél blij van de eerste indruk van Rishikesh; frisse lucht, bergweggetjes, zonnetje, eindelijk niet meer die vreselijke kou, fijn!

 

Agra: De Taj Mahal

Tja Agra…de enige reden om hier naar toe te komen was de Taj Mahal. Als je dan toch toevallig in India bent kun je net zo goed even het bekendste monument van India bezoeken. Met deze gedachte zetten wij Agra op onze route. We kwamen aan in de avond en besloten de volgende ochtend heul vroeg de Taj Mahal te bezoeken. Want met de opkomende zon zou het monument er heul mooi uit moeten zien. Dat maakte ons redelijk nieuwsgierig. Esra was iets meer oke met het zetten van de wekker dan ik, maar toch hebben we hem gezet rond 5 uur..pfff

Dus ja, heel vroeg ging dan ook die kut wekker. Als Esra niet zo vastbesloten was als altijd was ik blijven liggen onder het mom van ‘die Taj Mahal gaat er niet vandoor’. Maar goed, die vastbeslotenheid heeft Esra dus wel en dus stonden we om half 6 buiten.
En jezus christus, het was koud!!! In heel India heb ik het nog nooit zo koud gehad…logisch als je 4.5 maand in het zuiden hebt gespendeerd maar he..het was even heftig. Esra was zo slim geweest om in Delhi een warme sjaal en poncho aan te schaffen..en ja..ik niet. Maar gelukkig is Esra zo barmhartig en mocht ik haar sjaal om. Fijn..wat warmte in deze strijd tegen de kou in alle vroegte. Het was zo’n 20 minuten lopen naar de ticket counter. En toen we aankwamen bleken we de op 4 na eersten…en de counter was nog dicht..maar natuurlijk. De mensen namen toe, de minuten ook. Inmiddels had de counter al een half uur open moeten zijn en ik zag het al langzaam licht worden. Uiteindelijk om half 7 konden we de zaal van de ticketverkoop binnen. Maar ook hier moesten we weer 20 minuten wachten. Dus rond 7 uur hadden we eindelijk onze tickets (1000 rupees…jawel..heel duur)! Maar ja, die zon was natuurlijk allang aan het schijnen…overigens veranderde dit niks aan de kou. Tel er nog 30 minuten in de rij voor de entree bij op..om ongeveer half 8 waren we echt binnen.

IMG-20170209-WA0001IMG-20170209-WA0003

Het was nog een beetje mistig en door de vroegte niet zo druk als het er uit ziet op alle toeristen foto’s…het eerste voordeel van de dag! Voordat je bij de Taj Mahal aankomt loop je eerst nog door de tuinen en een mooie poort. Toen we die poort doorliepen zagen we hem….en wauw…echt waar. Het is zó mooi! De vroege ochtend mist maakt het geheel nog magischer dan het al was. 5 maanden geleden had ik precies wat ik op dit moment voor me zag bekeken op het internet.. en nu stonden we er zelf! We hebben zo’n 2.5 uur doorgebracht in en rondom de Taj Mahal. Natuurlijk hebben we heel wat foto’s gemaakt. Die kun je hier bewonderen (;

caatesra taj mahalIMG-20170209-WA0031IMG-20170209-WA0028

Ik ben enorm blij dat we dit hebben kunnen zien. Het is oprecht het meest indrukwekkende monument dat we bezocht hebben in India (tot nu toe…maar ik gok dat dit mijn mening blijft). In de rest van onze tijd in Agra bezochten we het Agra Fort, wat ook erg mooi was! Helaas was ik erg moe, dus ben ik nog serieus in slaap gevallen in een van de mooie paleizen van het Fort. Met zonsondergang wilden we de Taj Mahal bekijken vanuit speciale tuinen aan de overkant van de rivier waaraan het monument ligt.

IMG-20170209-WA0020

We namen een rikshaw hier naar toe, maar eenmaal daar bleken de tuinen gesloten..balen! Een klein jongetje nam ons mee naar een punt waar je over een hek heen kon klimmen maar zei er wel bij ‘pas op, daar zit een bewaker met een geweer…je komt er waarschijnlijk niet door’. Nou, ach ja, dan maar geen Taj Mahal bij zonsondergang. In plaats daarvan speelden we een potje cricket met het kleine jongetje en wat andere kinderen die hier woonden. Misschien nog wel leuker dan die Taj Mahal!

IMG-20170209-WA0007taj

Ook kocht ik een hele lelijke en veel te grote trui in een raar kledingwinkeltje. Maar nog steeds draag ik hem elke dag wel een keertje, hij is namelijk erg lekker warm. Ik doe hem ook zeker niet weg, inmiddels hoort hij helema bij deze reis!

Ons reisje naar Agra is dus geslaagd, maar vooral door de Taj Mahal.